จากการที่ในวันพฤหัสที่จะถึงนี้ทางเพจ ANNGLE THAILAND จะมีไลฟ์ของ “รินจัง” ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเพื่อให้เข้ากับอีเวนต์นี้ ผู้เขียนก็ขอเลี้ยวไปหาเรื่องของอุตสาหกรรมหนังผู้ใหญ่กันนะครับ ว่าในปีที่ผ่านมาได้รับผลกระทบจากโควิดอย่างไรบ้าง
ยุคนี้ต้องของฟรี?
มีชายวัยกลางคนจำนวนไม่น้อยที่ได้แต่อยู่กับบ้าน ทำงานแบบ work from home ออกนอกบ้านก็ไม่ได้เนื่องจากโควิดระบาด เมื่อปีที่แล้ว เว็บไซต์พรฮับ (Pornhub) ประกาศเมื่อวันที่ 24 มีนาคม 2563 ว่าเปิดให้คอนเทนต์ที่ปกติต้องเสียเงินดู ให้ได้ดู “ฟรีๆ” จนถึงวันที่ 23 เมษายน 2563 ทำให้จำนวนการเข้าชมจากประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเคยเป็นแค่ 1.1% ของจำนวนการเข้าชมทั้งหมด (ณ วันที่ 21 มีนาคม) เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็น 20.1% (ณ วันที่ 27 มีนาคม พูดง่ายๆ คือ เพิ่มขึ้น 20 เท่าภายในเจ็ดวัน!!!)
ในขณะเดียวกัน ค่ายหนังผู้ใหญ่ชื่อดัง SOD ก็จัดแคมเปญ “ดูหนัง 200 เรื่องฟรี” เมื่อวันที่ 13 มีนาคมปีที่แล้วเหมือนกัน แคมเปญคราวนั้นเล่นเอา เซิร์ฟเวอร์ล่ม เลยทีเดียว (โอ้โฮเฮะ)
Social Distancing วิถีชีวิต New Normal กับการถ่ายทำหนังเอวี
“ฉากถ่ายทำพวกบนรถไฟหรือรถเมล์ที่มีคนรวมกันมากๆ นี่หายหมด ผู้ผลิตรายใหญ่รายหนึ่งตัดสินใจงดการถ่ายทำจนถึงหมดช่วงหยุดยาว golden week นักแสดงชายบางคนต้องไปทำงานพาร์ทไทม์แล้ว (คือไม่มีงานแสดงทำ)” ชิมิเคน นักแสดงชายยอดนิยมได้กล่าวไว้
“นักแสดงต้องวัดอุณหภูมิวันละสองครั้ง ก่อนถ่ายทำและหลังเที่ยง สตาฟทุกคนรวมทั้งนักแสดงชายต้องสวมแมสก์ระหว่างการถ่ายทำ และก็จะถ่ายฉากนึงก็ต้อง ล้างมือ บ้วนปาก ฆ่าเชื้อด้วยแอกอฮอล์ ล้างมือจนข้อนิ้วเป็นแผลถลอกกันเลยทีเดียว”
จะถ่ายหนังก็ไม่ได้ถ่าย เพราะนักแสดงหญิง “กลัวติดโควิด”
จากการที่รัฐบาลญี่ปุ่นประกาศภาวะฉุกเฉินครั้งแรกเดือนเมษายนปีที่แล้ว โดยการบอกให้บริษัทต่างๆ “ทำงานจากที่บ้าน” แน่นอนย่อมกระทบกับการถ่ายทำหนัง ผู้กำกับหนังคนหนึ่งของบริษัทผลิตหนังผู้ใหญ่เจ้าใหญ่แห่งหนึ่งกล่าวว่า “สคริปต์มีแล้ว กำหนดการถ่ายทำมีแล้วแต่โดนแคนเซิลก็มี”
“ปกติถ่ายเสร็จแล้วสามเดือนถึงจะได้ปล่อยงานออกขาย แต่ถ้าขืนเป็นแบบนี้คงหวังกับยอดขายฤดูร้อนไม่ได้ แล้วถ้านักแสดงหญิงแคนเซิลไม่มาเข้าฉากถ่ายทำเนี่ย ถ้าแคนเซิลล่วงหน้าถึงวันก่อนถ่าย ก็ต้องจ่ายค่าจ้างให้นักแสดงชายและก็สตาฟครึ่งนึง ถ้ามาบอกแคนเซิลวันถ่ายต้องจ่ายให้นักแสดงชายกับสตาฟเต็มจำนวน ทุกวันนี้แรงกายแรงใจจะไม่มีแล้ว ได้แต่ร้องไห้เท่านั้นเอง”
ซึ่งผู้ผลิตรายใหญ่ก็ต้องคัดนักแสดงชายเป็นอย่างดีเพื่อเอามาแสดงกับนักแสดงนำหญิง
“ถ้าเกิดนักแสดงหญิงบอก “ฉันกลัวโควิด ฉันไม่อยากลงเล่น” ก็ต้องแคนเซิลกองถ่ายไป เพราะนักแสดงชายนั่งรถไฟต่อรถเมล์มา มันก็เสี่ยงคิดโควิดมาก”
กลัวโควิด ไม่เท่ากลัวตกงาน
ผู้ผลิตรายใหญ่นั้นเมื่อเจอวิกฤติโควิดก็อยู่สภาพต้อง “เว้นวรรค” แล้วผู้ผลิตรายย่อยล่ะ? นักแสดงหญิงอิสระรายหนึ่งได้กล่าวไว้ดังนี้
“ในช่วงเดือนมีนาคม นักแสดงชายจากต่างประเทศไม่สามารถมาญี่ปุ่นได้ การถ่ายทำสามชอตก็เลยหายไปเลย แต่งานถ่ายแบบ POV ที่ใช้คนน้อยๆ หรือฉากงบน้อยๆ นี่ไม่มีการแคนเซิล” แต่ทว่า พอรัฐบาลญี่ปุ่นประกาศภาวะฉุกเฉินในเดือนเมษา ผู้ผลิตรายย่อยก็ต้องเว้นวรรคเหมือนกัน
“เดือนเมษายนถ่ายไปเพียงชอตเดียว ส่วนอื่นๆ รวมถึงการถ่ายทำหลังเดือนพฤษภาคมถูกเลื่อนออกไปหมดเลย ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา รายได้ลดลงประมาณ 60% คำนวณว่าหายไปเกือบ 1 ล้านเยน”
สำหรับคนทำงานให้กับผู้ผลิตรายย่อย พวกเขากลัวตกงานมากกว่ากลัวติดโควิด
“ไม่ใช่ทุกคนที่สวมหน้ากากระหว่างการถ่ายทำ และเราไม่ได้ฆ่าเชื้อหรือวัดอุณหภูมิ ..”
นักแสดง AV บางคนมีสภาพร่างกายที่ย่ำแย่ แต่พวกเขากลัวตกงานมากกว่า มันเหมือนกับการทำงานบนรถไฟที่มีผู้คนพลุกพล่านแต่ก็ต้องทำเพราะดีกว่าไม่มีงานทำ
เป็นอย่างไรกันบ้างครับอ่านแล้ว ทุกวันนี้ในยุคโควิดก็ลำบากกันทุกคนทุกอาชีพนะครับก็น่าเห็นใจ อยากให้มันพ้นไปจบไปเร็วๆ จังเลยนะครับทุกคน
สรุปเนื้อหาจาก nikkan-spa
