คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม หรือชื่อภาษาญี่ปุ่น 十角館の殺人 เป็นผลงานเดบิวต์ของอาจารย์ อายาสึจิ ยูคิโตะ (ผู้เขียนเดียวกับเรื่อง another) ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1987 เป็นนิยายญี่ปุ่นประเภทสืบสวนสอบสวน ฆาตกรรม ลิขสิทธิ์ในไทยโดยสำนักพิมพ์แพรว แปลโดยคุณฉวีวงศ์ อัศวเสนา
🔪E-book มาใหม่จ้า#คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม (十角館の殺人)
วางจำหน่ายเเล้ววันนี้ในรูปแบบ E-bbok🏘
บ้านบนเกาะร้าง
ที่ซ่อนความลับทุกอย่างเอาไว้
นักศึกษาทั้ง 7 อาจต้องตาย
หากพยายามเปิดเผยความลับนั้นผลงานชั้นครูของอายาสึจิ ยูกิโตะ ขายไปแล้วกว่าหนึ่งล้านเล่มที่ญี่ปุ่น! pic.twitter.com/Ad72MaRS4C
— น้องนากคนดีที่ตีลังกาได้ (@Amarinbooks) July 22, 2021
ความนิยมการันตีความสนุก
ว่ากันว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ช่วยปลุกกระแสความนิยมของนิยายแนวสืบสวนสอบสวนญี่ปุ่นให้กลับมาบูมอีกครั้ง ในปี 2017 ก็ทำยอดขายได้มากกว่า 1 ล้านเล่ม เรียกได้ว่าถึงจะเป็นนิยายที่ตีพิมพ์มานานมากแล้วก็ยังได้รับความนิยมอยู่เรื่อยๆ
คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม ได้อันดับที่ 8 จากผลสำรวจ “นิยายแนวลึกลับสืบสวนสอบสวนที่เยี่ยมที่สุดทั้งในญี่ปุ่นและต่างประเทศ 100 อันดับ” เมื่อปี 2012 โดยมีนักเขียนและนักอ่านผู้ชื่นชอบนิยายสืบสวนสอบสวน 500 คนเป็นผู้โหวต จัดทำโดยนิตยสารรายสัปดาห์ชูคังบุนชุน (週刊文春)
นอกจากนี้ยังดัดแปลงเป็นแบบมังงะอีกด้วย สำหรับมังงะอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงจากต้นฉบับบางส่วน เช่น เปลี่ยนให้เป็นยุคปัจจุบันมากขึ้น, เปลี่ยนเพศตัวละครหลักบางตัว, เปลี่ยนสาเหตุการตายของบางตัวละคร เป็นต้น แต่คิดว่าเนื้อหาโดยรวมแล้วยังเหมือนเดิมค่ะ
เห็นว่าเรื่องนี้เป็นที่พูดถึงในทวิตเตอร์จึงอยากลองอ่านบ้าง อีกทั้งโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชื่นชอบอ่านนิยายมากๆ ตอนนี้อ่านจบแล้วก็เลยอยากมาชวนเพื่อนๆ อ่านนิยายเรื่องนี้กันค่ะ
เหตุเกิด ณ บ้านสิบเหลี่ยมบนเกาะร้าง
สมาชิกชมรมวิจัยนิยายสืบสวนจากมหาวิทยาลัย K** ทั้ง 7 คนนั่งเรือไปที่บ้านสิบเหลี่ยมบนเกาะร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งเคหาสน์สีน้ำเงินที่อยู่ใกล้ๆ กันนั้นเคยเกิดคดีฆาตกรรมสะเทือนขวัญตายอนาถ 4 ศพแถมคนร้ายก็ดูเหมือนจะหนีหายไปและยังตามจับไม่ได้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นประกอบกับชอบเรื่องฆาตกรรมสืบสวนสอบสวนเป็นทุนเดิม และต้องการทำวารสารชมรมเล่มใหม่ ทำให้สมาชิกชมรมตัดสินใจมาพักที่บ้านหลังนี้เป็นเวลา 1 สัปดาห์ บนเกาะร้างไม่มีทั้งเรือให้นั่งกลับไปแผ่นดินใหญ่ ไม่มีโทรศัพท์ติดต่อใครไม่ได้ ดูปลีกวิเวกและเป็นส่วนตัว เหมาะสำหรับการทำกิจกรรมกับคนในชมรมโดยไม่ต้องมีคนมาจุ้นจ้าน แต่ใครจะรู้ว่านั่นเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้าย นับถอยหลังเวลาตายทีละคนทีละคน
ความสนุกของ คดีฆาตกรรมในบ้านสิบเหลี่ยม
วันที่ 2 นับจากที่เดินทางมาถึงเกาะร้าง สมาชิกชมรมพบว่ามีแผ่นป้ายปริศนาวางอยู่บนโต๊ะเขียนว่า “เหยื่อรายที่หนึ่ง” “เหยื่อรายที่สอง” “เหยื่อรายที่สาม” “เหยื่อรายที่สี่” “เหยื่อรายสุดท้าย” “ฆาตกร” “นักสืบ” เหมือนเป็นการบอกนัยๆ ว่าหลังจากนี้จะมีคนตายบนเกาะต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ทำให้ลุ้นไปกับการเดาพฤติกรรมแต่ละอย่างของตัวละคร คอยจับผิดว่าใครเป็นคนร้าย คอยระแวงสงสัยว่าใครจะตายใครจะรอดหลังจากนี้ แล้วด้วยความพิศวงของบ้านสิบเหลี่ยมบวกกับบรรยากาศของเกาะร้างที่ไม่สามารถติดต่อกับใครได้เลยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจนกว่าจะครบกำหนด 1 สัปดาห์ ทำให้อ่านแล้วอินไปกับเนื้อเรื่อง ลุ้นเกร็งตื่นเต้นในระดับที่วางไม่ลง
อีกหนึ่งความสนุกคือนิยายเรื่องนี้จะเล่าสองมุมมองระหว่างเหตุการณ์บนเกาะร้างผ่านมุมมองของสมาชิกทั้ง 7 และเหตุการณ์บนพื้นดินที่เกาะใหญ่ญี่ปุ่นผ่านมุมมองของ คาวามินามิ ทากาอากิ อดีตสมาชิกชมรมที่ได้รับจดหมายที่เขียนข้อความประหลาดจากอดีตเจ้าของเคหาสน์สีน้ำเงินที่น่าจะตายไปแล้วในคดีฆาตกรรมสะเทือนขวัญ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นทำให้เขาออกไล่ตามหาความจริงเกี่ยวกับเจ้าของจดหมายฉบับนี้
การเล่าสลับทั้งสองฝั่งทำให้เราได้รู้ความจริงเบื้องหลังคดีเคหาสน์สีน้ำเงินไปพร้อมๆ กับรู้สึกลุ้นระทึกกับเหตุการณ์บนเกาะร้าง และสนุกไปกับการคาดเดาต่างๆ นานา อย่างเช่น คาวามินามิจะเอะใจเรื่องบนเกาะร้างแล้วไปช่วยเพื่อนมั้ย จะมีใครรอดมั้ย เป็นต้น
รีวิว: ความรู้สึกส่วนตัวหลังจากอ่านจบ (มีสปอยเล็กน้อย)
โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าเป็นนิยายอีกเรื่องที่ตอนแรกอาจจะอ่านแล้ววาง อ่านแล้วพักไปทำอย่างอื่นบ้าง แต่พออ่านไปถึงจุดๆ หนึ่งแล้วจะวางไม่ลงค่ะ อ่านยิงยาวรวดเดียวจบเลย มีความตื่นเต้นลุ้นระทึก สนุกไปกับการคาดเดาคนร้ายและคาดหวังว่าตัวเองอาจจะเดาถูก (แต่สุดท้ายก็เดาผิดซะงั้น) ตอนเฉลยค่อนข้างตกใจทีเดียว เข้าใจแล้วว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงเอามาทำเป็นซีรีส์หรือภาพยนตร์ไม่ได้ (แต่เอามาดัดแปลงเป็นมังงะได้ก็รู้สึกทึ่งอยู่นะ)
ไม่ค่อยว้าวกับทริคในเรื่องเท่าไหร่ (แต่คิดว่าสิ่งที่ว้าวของเรื่องนี้อยู่ตรงที่อาจารย์ผู้เขียนปกปิดคนร้ายได้อย่างแนบเนียนและคาดไม่ถึงมากกว่า เชื่อว่าอ่านไปถึงตรงเฉลยคนร้ายต้องมีคนที่เผลออุทานว่าเอ๊ะ? ฮะ? หือ? อยู่บ้างแน่นอน) รู้สึกว่าแรงจูงใจของคนร้ายไม่สมเหตุสมผลเท่าที่ควร อีกทั้งยังบรรยายถึงความสัมพันธ์ของตัวละครและมิติความตื้นลึกหนาบางของตัวละครน้อยไปหน่อย ทำให้ถึงจะอินกับบรรยากาศแต่ไม่ค่อยอินกับการกระทำของตัวละคร
แต่ใดๆ ก็เป็นอีกหนึ่งนิยายสืบสวนสอบสวนที่สนุกตื่นเต้น ตอนจบแปลกใหม่จนน่าแปลกใจ เหมาะสำหรับคนที่ชอบอ่านอะไรไม่ซับซ้อนมากนัก และชอบความตื่นเต้น หากใครอยากลองหาอ่านบ้างก็สามารถซื้อได้ตามร้านทั่วไปหรือซื้อแบบ e-book ได้ค่ะ
